شکستگی استرسی، یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی است که به صورت ترک های کوچک در استخوان خود را نشان داده و معمولا ناشی از فشار مکرر حاصل از فعالیت هایی مانند دویدن است.
اگرچه این شکستگی ها می توانند نسبتا دردناک باشند، اما معمولا خود به خود پس از چند ماه استراحت، ترمیم می شوند.
شکستگی استرسی، یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی است که در زمان رخ دادن آن باید مراحل درمان به طور کامل طی شود. این درمان باید زیر نظر پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی انجام شود. دکتر زهره عشقی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در شیراز در این زمینه می تواند به شما کمک کند.
علائم شکستگی استرسی چیست؟
شکستگی استرسی معمولا باعث درد در اطراف محل شکستگی می شود. این درد عموما با ورزش، راه رفتن یا ایستادن تشدید می شود. علامت دیگر در این عارضه، تورم در ناحیه مورد نظر است.
علت شکستگی استرسی چیست؟
بسیاری از ورزش ها، ریسک شکستگی استرسی را افزایش می دهند. فعالیت هایی که نیازمند دویدن و پریدن هستند، ممکن است باعث شکستگی در پاها شوند.
بیش از نیمی از تمامی موارد شکستگی استرسی در بزرگسالان و نوجوانان، در استخوان های ساق رخ می دهد. در این میان، شکستگی درشت نی، شایع ترین نوع بوده و حدود 24% از تمامی موارد شکستگی استرسی را به خود اختصاص می دهد.
دیگر بازی های ورزشی که نیازمند حرکات مکرر هستند – مانند پرتاب توپ در بیسبال یا قایقرانی – می توانند منجر به شکستگی استرسی در استخوان بازو شوند، اما این موارد، نادرتر هستند.
چه مواردی، فرد را در معرض خطر شکستگی استرسی قرار می دهد؟
احتمال وقوع شکستگی استرسی در افرادی که به تازگی یک تمرین جدید را آغاز کرده یا شدت تمرینات خود را به طور ناگهانی افزایش داده اند، بسیار بیشتر است.
زمانی که عضلات، آمادگی لازم را ندارند، به سادگی خسته شده و نمی توانند نقش خود را به عنوان حامی و ضربه گیر برای استخوان ها به خوبی ایفا کنند. هرگونه فشار مضاعف، مستقیما به استخوان ها وارد شده و می تواند منجر به شکستگی شود.
به نظر می رسد شکستگی استرسی در زنان شایع تر است. دیگر فاکتورهای ریسک این شکستگی عبارت اند از:
- نوشیدن بیش از 10 لیوان نوشیدنی الکلی در هفته
- سیگار کشیدن
- دویدن بیش از 25 مایل در هفته
- پوکی استخوان
- اختلالات غذایی
- کمبود ویتامین دی
بیشتر بخوانید : درمان پوکی استخوان
هرگونه ناهنجاری آناتومیکی مانند کف پای صاف می تواند باعث توزیع نابرابر فشار در پاها می شود. این امر ریسک شکستگی استرسی را افزایش می دهد. تجهیزات بی کیفیت مانند کفش های ورزشی فرسوده نیز همین کار را می کند.
نحوه تشخیص شکستگی استرسی
برای تشخیص شکستگی استرسی، پزشک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. اگرچه تست اشعه ایکس می تواند مفید واقع شود.
گاهی پزشک از ام آر آی، اسکن های هسته ای استخوان یا دیگر روش های تصویربردرای برای تشخیص استفاده می کند.
درمان شکستگی استرسی چیست؟
کمک های اولیه
حتما لازم است به پزشک مراجعه شود زیرا بدون درمان، احتمال شکستگی کامل استخوان وجود دارد. در این حین، لازم است از دستورالعمل های زیر پیروی شود:
- استراحت. از فعالیت های سنگین پرهیز کنید. در صورت لزوم از کفش هایی استفاده کنید که تخت سفتی داشته و می توانند به طور کامل از پا حمایت کنند.
- یخ. برای تسکین تورم، به مدت 24 تا 48 ساعت روی ناحیه موردنظر یخ بگذارید. کیسه یخ را در یک حوله بپیچید و هر بار به مدت 20 دقیقه در محل قرار دهید. هرگز یخ را مستقیما روی پوست نگذارید.
- فشرده سازی. برای کاهش تورم، یک باند کشی نرم، دور ناحیه موردنظر بپیچید.
- بالا بردن. از بالشت برای بالا بردن پا تا سطح قلب استفاده کنید.
دارو
پزشکان به جای داروهای غیر استروییدی ضد التهابی که می توانند توانایی ترمیم استخوان را کاهش دهند، مصرف استامینوفن را توصیه می کنند.
درمان های بدون جراحی
اغلب افراد برای ترمیم شکستگی استرسی به جراحی نیاز ندارند. هم زمان با چهار موردی که در بالا ذکر شد، ممکن است پزشک، یک یا بیش از یکی از این درمان ها را امتحان کند:
- استفاده از عصا در نقش حمایتی
- پوشش های محافظتی پا مانند چکمه یا آتل برای کاهش فشار وارد بر محل شکستگی
- گچ گرفتن، برای ثابت نگه داشتن ناحیه درگیر شکستگی در زمان ترمیم
توصیه می شود فرد از فعالیت هایی که مستلزم ضربات شدید است، مانند دویدن، به مدت 6 تا 8 هفته خودداری کند. بهتر است به جای آن ها، تمرینات ملایم تر مانند شنا یا دوچرخه سواری انجام شود.
بیشتر بخوانید : التهاب تاندون یا تاندونیت و درمان آن
جراحی
در شکستگی های شدید که امکان ترمیم خود به خود وجود ندارد، ممکن است نیاز به جراحی باشد. اغلب اوقات، پزشک از بست هایی مانند میخ، پیچ، صفحه یا ترکیبی از این ها برای نگه داشتن استخوان های کوچک پا و مچ پا در کنار یکدیگر استفاده می کند.
بهبود شکستگی استرسی
معمولا ترمیم شکستگی استرسی، بین 6 تا 8 هفته زمان می برد. گاهی پزشک برای اطمینان از ترمیم شکستگی، از تست اشعه ایکس استفاده می کند.
زمانی که تورم تا حدی فروکش می کند که فرد متوجه ایجاد چین و چروک های پوستی می شود، می تواند کم کم کمی از وزن خود را به ناحیه موردنظر منتقل کند.
ممکن است همچنان نیاز به استفاده از عصا باشد.
این تحمل وزن می تواند به ترمیم شکستگی کمک کند، اما نباید هیچ اقدامی انجام شود که درد ایجاد کند.
در 6 تا 8 هفته پیش رو، لازم است از فعالیتی که باعث ایجاد شکستگی استرسی شده است، اجتناب شده و وزن بیش از حدی بر ناحیه موردنظر تحمیل نشود.
در صورتی که تمرینات زودتر از موعد از سر گرفته شود، ممکن است فرآیند ترمیم به تاخیر بیفتد. حتی در برخی موارد ممکن است آسیبی ایجاد شود که هیچ گاه به طور مناسب ترمیم نشود.
اوایل ممکن است پزشک از فرد بخواهد روزهای فعالیت خود را به طور متناوب انتخاب کند. این بدین معنی است که مثلا یک دونده لازم است روز قبل و بعد از دویدن، استراحت کند.
به خاطر داشته باشید که اگر در بازگشت به فعالیت های خود عجله کنید، ممکن است دوباره به خود آسیب برسانید. شکستگی های استرسی معمولا تکرار می شوند. به صورتی که حدود 60% از افرادی که دچار شکستگی استرسی شده اند، قبلا هم یک بار به آن دچار شده اند.
چگونه می توان از شکستگی استرسی پیشگیری کرد؟
شکستگی های استرسی، اغلب در افرادی رخ می دهد که سطح فعالیت فیزیکی خود را به میزان چشمگیری افزایش داده اند؛ بنابراین برای پیشگیری از آن ها، باید به آرامی جلو رفت.
متخصصین توصیه می کنند افراد به هیچ وجه شدت فعالیت خود را بیش از 10% در هر هفته افزایش ندهند. حتما باید پیش از شروع تمرین، چند دقیقه را صرف گرم کردن و حرکات کششی کنید.
به طور مکرر، تمرین را متوقف کنید تا به بدن استراحت دهید و اگر احساس درد کردید، ادامه ندهید. ورزش ها و فعالیت های کاری سنگین، ریسک شکستگی استرسی را افزایش می دهند.
به علاوه، تجهیزات ورزشی مناسب می تواند به پیشگیری از شکستگی های استرسی کمک کند. به خاطر داشته باشید از کفش های ورزشی فرسوده استفاده نکنید. ممکن است استفاده از کفی طبی برای افراد مبتلا به صافی کف پا یا دیگر مشکلات آناتومیکی مفید واقع شود.
دکتر زهره عشقی پزشک متخصص طب فیزیکی و توانخبشی در شیراز، ارائه کننده خدمات درمان بیماری های اسکلتی و عضلانی در شیراز، برای دریافت نوبت حضوری جهت معاینه، تشخیص و درمان با اطلاعات صفحه تماس با ما و مطب ارتباط برقرار کنید.
