سوالات متداول

طول درمان بستگی به مدت زمان و شدت درد شما دارد و بر همین اساس معمولا بین 3 تا 10 جلسه زیر نظر پزشک متخصص ارتوپدی و طب فیزیکی و توانبخشی مورد نیاز خواهد بود.

پزشک معمولاً تست نوار عصب و عضله (EMG/NCV) را زمانی تجویز می‌کند که بیمار علائم مشکوک به اختلالات عصبی یا عضلانی مانند ضعف، گزگز، بی‌حسی، درد عضلانی یا کاهش reflexes داشته باشد. این تست به تشخیص بیماری‌هایی مانند سندرم تونل کارپال، نوروپاتی دیابتیک، آسیب‌های ریشه عصبی (مثلاً در فتق دیسک)، بیماری‌های نورون حرکتی (مثل ALS) یا میوپاتی‌ها کمک می‌کند. همچنین برای بررسی شدت آسیب پس از تروما یا فشار بر عصب نیز استفاده می‌شود.

متخصص طب فیزیکی و توانبخشی یا ارتوپدی معمولاً لیزر درمانی را برای کاهش درد و التهاب در مشکلاتی مانند آرتروز، دردهای مفصلی (شانه، زانو، کمر)، تاندونیت (مثل تنیس البو یا التهاب تاندون آشیل)، آسیب‌های عضلانی (کشیدگی یا اسپاسم)، فاشئیت پلانتار (درد پاشنه)، سندرم تونل کارپال، و همچنین برای تسریع ترمیم زخم‌ها و بافت‌های نرم پس از آسیب یا جراحی تجویز می‌کند. این روش با تحریک ترمیم سلولی و افزایش گردش خون، به کاهش درد و بهبود عملکرد کمک می‌کند.

در اکثر موارد، دیسک کمر بدون جراحی و با روش‌های غیرتهاجمی مانند فیزیوتراپی، داروهای ضدالتهاب، تزریق اپیدورال، لیزر درمانی، ورزش‌های اصلاحی و تغییر سبک زندگی بهبود می‌یابد؛ اما اگر علائم شدید عصبی مانند ضعف پیشرونده پاها، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع (سندرم کودا اکوینا) وجود داشته باشد یا پس از 6 تا 12 هفته درمان محافظه‌کارانه بهبودی حاصل نشود، ممکن است جراحی به عنوان آخرین راه‌حل توصیه شود. تصمیم نهایی باید پس از ارزیابی دقیق توسط متخصص طب فیزیکی یا جراح ستون فقرات و بر اساس معاینه و تصویربرداری (مانند MRI) گرفته شود.

متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی بیشتر بر تشخیص و درمان غیرجراحی مشکلات اسکلتی-عضلانی و عصبی مانند کمردرد، آرتروز، سکته مغزی و آسیب‌های ورزشی با روش‌هایی مانند فیزیوتراپی، تزریق، لیزر و برنامه‌های توانبخشی تمرکز دارند، در حالی که ارتوپدها جراحانی هستند که معمولاً در موارد شدید مانند شکستگی‌ها، پارگی رباط‌ها، تعویض مفصل یا جراحی‌های ستون فقرات مداخله می‌کنند.

بله، در کلینیک ما شاک‌ویو تراپی (ESWT) انجام می‌شود. این روش غیرتهاجمی با استفاده از امواج صوتی پرانرژی به کاهش درد و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده در مواردی مانند خار پاشنه، تاندونیت، التهاب عضلات و آسیب‌های ورزشی کمک می‌کند. درمان معمولاً سریع، بدون نیاز به بی‌حسی و با حداقل عوارض جانبی انجام می‌شود.

در سنین بزرگسالی، صافی کف پا (پس پلانوس) به طور کامل "درمان" نمی‌شود، اما می‌توان با روش‌های غیرجراحی مانند کفی و کفش طبی، تمرینات تقویتی، کاهش وزن و فیزیوتراپی، علائم آن (مانند درد و خستگی پاها) را به طور مؤثر کنترل کرد. در موارد شدید و دردناک که به درمان‌های محافظه‌کارانه پاسخ ندهند، ممکن است جراحی برای اصلاح ساختار پا توصیه شود، اما این مورد نادر است.